Op Vaderdag sta ik graag stil bij een basisprincipe uit het systemisch werk van Bert Hellinger. Volgens Hellinger is het cruciaal om je vader te nemen zoals hij is, zonder oordeel of voorwaarden.

Je biologische vader, met al zijn kwaliteiten en tekortkomingen, is een essentieel deel van wie je bent. Zelfs als je hem niet of nauwelijks hebt gekend. Door hem volledig te accepteren, inclusief zijn goede en minder goede kanten, eer je hem en daarmee ook jezelf en je oorsprong. Zonder hem was je er niet geweest. Je mag ervan uit gaan, dat hij het best mogelijke heeft gedaan wat in zijn macht lag. Ook wanneer dat leven hard is geweest voor jou. Want in de acceptatie zit de vrede.

Twee voorbeelden:

Misschien werk je wel heel hard en ben je iemand die vaak om goedkeuring of bevestiging vraagt. Tijdens een opstelling kan zomaar blijken dat je vader je onvoldoende ‘zag’. Ook al was hij er wel, hij was om wat voor reden dan ook, emotioneel gezien afwezig. Deze bevestiging zoek je nu alsnog bij anderen, bijvoorbeeld in je werkende leven of door sociaal gezien heel actief te zijn. Door tijdens een familieopstelling de juiste plek in het familiesysteem in te nemen kun je hier verandering in aanbrengen en stappen zetten om meer in je eigen kracht te komen staan.

Het andere voorbeeld gaat over het hebben van een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Tijdens een opstelling blijkt, dat je ongemerkt tussen je ouders in bent gaan staan of op de plek van je vader. Omdat je er voor je moeder wilde zijn, omdat je vader ziek was of vroeg overleden, om conflicten tussen de twee te voorkomen, of om een andere reden. Door je vader te eren en zijn plaats te respecteren, kun je jouw éigen plek in het leven vinden en innemen.

Deze voorbeelden laten zien wat er in het onderbewuste gebeurd kan zijn, waardoor jij het idee hebt dat je zo hard je best moet doen. Een familieopstelling geeft inzicht en kan zorgen voor rust. Door tijdens een opstelling de liefde, steun, fouten en onvolkomenheden van je vader te erkennen en dankbaar te zijn voor het goede wat je van hem hebt mogen meenemen naar je eigen leven, kan er op een diepe laag heling ontstaan en kun je je bevrijden van eventuele onzichtbare lasten die je meedraagt.

Opstellingenwerk wordt vaak bestempeld als ‘magisch’. Dat komt, omdat het nou eenmaal erg bevrijdend is, om op je eigen plek in het systeem te komen staan en de kracht van je vader te mogen ervaren in zijn rol als vader. Jij bent de kleine en hij is de grote. Je kunt tegen hem aanleunen en van hem ‘nemen’. Hij is er voor jou. Ook als hij niet meer leeft of er geen contact is, kun je dit in een opstelling toch nabootsen en innerlijk deze shift maken.

Hoe zit het bij jou? Kun jij je vader eren en accepteren zoals hij is?

Tot slot, het zal je niet verbazen, overal waar in deze post vader staat, mag je ook moeder invullen…

Over het nemen van je ouders zoals ze zijn, schreef ik eerder deze blog.